Het bereiken van de nacompetitie voor promotie naar de 2eklasse was al een prestatie op zich, maar de wijze waarop onze vrouwen zich wisten te plaatsen voor de 3e ronde (halve finale) van deze competitie kon je vooraf niet bedenken. In Hengelo tegen een sterk Achilles’12/ATC’65 ontrolde zich een heerlijk duel, dat bol stond van de spanning.
Alle ingrediënten, die nacompetitie-voetbal zo leuk maken zaten in de wedstrijd. Een vroege achterstand, een snelle gelijkmaker. Een team, dat niet van wijken wilde weten, Lois Bon - de absolute woman of the match - die Eemnes met haar reddingen overeind hield, twee jonge meiden (Plien van Schaik en Maartje Majoor), die onder regie van Bernou Prins op het middenveld aan het shinen waren, een verlenging, met alles er op en er aan. En dan de 123ste minuut van de wedstrijd; Loren Klijn wordt ingespeeld, neemt de bal in één keer mee en krult deze vervolgens in de uiterste hoek. Vervolgens nog twee minuten, die wel twee uren leken te duren, gevolgd door een ontlading, die zich moeilijk laat beschrijven. Kortom een scenario uit een mooi jongens(meiden-) boek.
Achilles’12/ATC’65 bleek een hele lastige horde. Een ploeg met individueel veel kwaliteit. Wim had de tegenstander vooraf geanalyseerd met als conclusie: fysiek sterk, veel power naar voren, veel schotkracht, voetballend goed en individueel ook de nodige kwaliteit. Eemnes probeerde een overtal rond de bal te creëren, maar slaagde daar niet goed in. Achilles hanteerde veelvuldig de lange bal. Eemnes had daar moeite mee. Daar ontstond ook de achterstand uit. Na een moeilijk eerste kwartier ging Eemnes terug van 1-4-3-3 naar 1-4-4-2, in de wetenschap, dat met de snelheid van Loren en Femke Achilles 4 vrouwen achterin zou houden. Hiermee kregen onze meiden meer controle op het middenveld. De genoemde snelheid van Loren leverde de 1-1 op. Ze was de hele verdediging van Achilles te snel af en scoorde beheerst.
De wedstrijd kwam vervolgens goed op gang. Optisch leek Achilles in het voordeel, maar Eemnes gaf weinig weg. Lotte, Benthe, Isa en Myrthe waren een bijna onneembare horde en zoals aangegeven keepte Lois foutloos. Op het middenveld kregen Bernou, Annick, Jasmijn en Guusje steeds meer grip op de wedstrijd. Eemnes moest geduldig zijn. Achilles mocht het spel maken, in de wetenschap, dat Femke en Loren voorin onze troeven waren.
Na rust bracht Wim Plien van Schaik voor Guusje. Plien paste zich razendsnel aan het niveau aan en maakte een solide indruk. Jammer was alleen, dat ze na 25 minuten geblesseerd moest uitvallen. Achilles zocht steeds vaker de randen van het toelaatbare op en daar werd Plien het slachtoffer van. Wim kon niet anders dan Maartje Majoor brengen. Vijftien jaar en dan op “10” moeten spelen tegen een fysieke tegenstander van dit niveau. “Leeftijd is maar een getal” is een gezegde en dat is het precies. Onder aansturing van Bernou Prins speelde Maartje een dijk van een wedstrijd. Daarmee is gelijk ook een andere naam genoemd, die van Bernou. Ajax had ooit Jan Wouters, Feyenoord Wim Jansen, op het middenveld, maar vrouwen-1 heeft Bernou Prins, een diepe buiging voor deze dame; bepalend zijn en de jonge speelsters op de juiste plek zetten en houden.
De reguliere speeltijd eindigde met een 1-1 stand. Verlengen dus. Uiteindelijk 35 minuten zinderende spanning. Eemnes wankelde, maar er was altijd Lois. Achilles moet zeker in de eerste helft van de verlenging moedeloos van haar geworden zijn. In het tweede deel wat meer evenwicht. Tot de 123ste minuut. Wim had zijn lijstje met namen voor de strafschoppen al klaar en toen was daar Loren, die met de rug naar het doel ingespeeld werd, versnelde, om vervolgens met haar 23ste van dit seizoen Eemnes naar de halve finale en op een roze wolk te schieten. Twee minuten later floot de scheidsrechter af en was de ontlading groot.
Wim moest duidelijk even bijkomen. “Ik zag die bal van volgens mij Bernou komen, Loren stond precies goed en dan de manier waarop ze het op zo’n moment afmaakt. Heel knap.
Voetbal is een teamsport en ja Achilles had individueel hele goede speelsters, maar wij waren “een team”. Het team werkte vanmiddag om Loren of Femke te laten scoren en het kwam echt uit hun tenen. Ik heb onwijs genoten. Dit is teamsport zoals het hoort te zijn. Laten we ook Jip niet vergeten. Ik kon haar vandaag niet inbrengen, maar met haar positivisme is ze zeker zo belangrijk als de overige speelsters. Het bereiken van de nacompetitie vond ik al super, maar na die 1-2 komt alle energie, die je in bijna 70 trainingen dit seizoen hebt gestoken, in één keer naar je terug, echt geweldig. Wat er verder ook gaat gebeuren, deze meiden zijn nu al voor alle examens geslaagd!”
Een kippenvelmoment ontstond toen onze meiden vanuit de kantine over het terras naar de busjes liepen. Op het terras zaten veel spelers en speelsters van Achilles. Zij brachten Eemnes een prachtig applaus. Megasportief! Sport zoals sport hoort te zijn. Over busjes gesproken, dank aan Koen Bos voor het sponsoren!
Hoe verder? Volgende week zaterdag (1 juni) wacht thuis in Eemnes Desto uit Utrecht, dat ook een verlenging nodig had om de volgende ronde te bereiken. De wedstrijd begint om 14.30 uur. De winnaar plaatst zich voor de finale van de nacompetitie op 8 juni.
S.V. Eemnes: Lois Bon, Lotte van Hooff, Benthe Schuurman, Isa van Huik, Myrthe de Veen, Bernou Prins, Jasmijn Hak, Annick van den Berg, Femke Vercoelen, Loren Klijn, Guusje van Ommeren (45: Plien van Schaik, 72: Maartje Majoor).
Jip van Ommeren.
14: 1-0
18: 1-1: Loren Klijn
123: 1-2: Loren Klijn
Geel: Benthe Schuurman